कर्देलवाडी हे महाराष्ट्रातील पुणे शहराच्या पूर्वेस सुमारे ६० किमी अंतरावर वसलेले एक छोटेसे गाव आहे. या गावात एक अनोखी शाळा आहे. चला या शाळेबद्दल माहिती द्या.
प्रतीकात्मक चित्र
आज देशभरात शिक्षक दिन साजरा केला जात आहे. कोणत्याही मुलाचे भविष्य घडविण्याचे काम शिक्षक करत असतात. या शिक्षक दिनानिमित्त आपण अशा शाळेबद्दल जाणून घेऊया जिथे कधीही सुट्टी नसते. या शाळेने आठवड्यातील सातही दिवस सर्व विद्यार्थ्यांसाठी आपले दरवाजे खुले ठेवले आहेत. वास्तविक, महाराष्ट्रातील पुणे शहराच्या पूर्वेस ६० किमी अंतरावर कर्देलवाडी हे छोटेसे गाव आहे. या गावात एक अनोखी शाळा आहे. या शाळेचे वैशिष्ट्य म्हणजे ही शाळा आठवड्याचे सातही दिवस सुरू असते. दोन दशकांपासून येथे एकही सुट्टी नाही.
नॅशनल कौन्सिल ऑफ एज्युकेशन रिसर्च अँड ट्रेनिंग (NCERT) च्या तज्ज्ञांनी या वर्षात दोनदा गावाला भेट दिली आहे. या दरम्यान त्यांनी बराच काळ गावात घालवला. वास्तविक ही शाळा वर्षातील ३६५ दिवस कशी काम करते हे समजून घेण्याचा त्यांचा हेतू होता. दत्तात्रेय आणि बेबीनंद सकट दाम्पत्य ही शाळा चालवतात. दोघेही जिल्हा परिषदेचे शिक्षक आहेत. या दोन्ही लोकांची 2001 मध्ये येथे नियुक्ती झाली होती. गेल्या 20 वर्षात शाळेने एकदाही विद्यार्थ्यांसाठी एक दिवसही आपले दरवाजे बंद केले नाहीत.
अनेक सन्मान प्रदान केले
येथे लक्षात घेण्यासारखे आहे की या शाळेत नियुक्ती झाल्यापासून सकट यांनी कधीही रजा घेतली नाही. तो अनेक विवाहसोहळ्यांमध्ये सहभागी झाला नाही, तर अनेक वेळा तो लोकांच्या अंत्यविधीलाही उपस्थित राहिला नाही. शाळा कधीच बंद पडू न देण्याचा त्यांचा उद्देश होता. त्यामुळेच या दोघांच्या या प्रयत्नांची दखल घेऊन त्यांना अनेक सन्मानांनी सन्मानित करण्यात आले आहे. या दाम्पत्याला जिल्हा परिषद, जिल्हा, राज्य व केंद्र शासनाचे अनेक पुरस्कार मिळाले. बेबीनंद यांना राष्ट्रपतींच्या हस्ते राष्ट्रीय शिक्षक पुरस्कारही देण्यात आला.
सुट्टी नसलेली शाळा कशी सुरू झाली?
दत्तात्रेय म्हणाले, ‘दुसऱ्या शाळेत 11 वर्षे काम केल्यानंतर माझी येथे बदली झाली. मी इथे आलो तेव्हा ही शाळा चार खोल्यांची एक मजली इमारत होती. खरे सांगायचे तर ते अगदी निर्जीव होते. आम्ही बागकाम, भिंतींवर चित्रे काढणे, मातीपासून खेळणी बनवणे, शाळेचे स्वरूप आणि वातावरण जिवंत करणे अशा छोट्या छोट्या गोष्टींपासून सुरुवात केली.
“आम्हाला लक्षात आले की मुलांना क्रियाकलापांमध्ये रस आहे, म्हणून आम्ही त्यांना केवळ अभ्यासापुरते मर्यादित न ठेवण्याचा निर्णय घेतला. आम्ही त्यांना वर्गांमध्ये मुक्तपणे फिरू दिले. काही विद्यार्थी वीकेंडलाही काही उपक्रम करायला यायचे, त्यामुळे आम्हीही रोज शाळेत येऊ लागलो आणि अशीच सुरुवात झाली.
,
[ad_2]
